مصطفی اقلیما محقق و مددکار اجتماعی درباره تأثیر رفتار پدر روی ظرافت و زنانگی یک دختر گفت: با توجه به این که اعمالی که فرد انجام می‌دهد برگرفته از حالتی است که جامعه القا می‌کند؛ نه تنها یک رویه به تنهایی امکان پذیر نیست بلکه به سیاست‌های جامعه و شرایط اجتماعی جامعه بستگی دارد.
امروزه تفاوتی بین تکلم یک معلم و کاسب نیست
پدر مددکاری ایران افزود: امروزه تفاوتی بین تکلم یک معلم، یک کاسب و یک استاد دانشگاه دیده نمی‌شود. به عبارت دیگر وقتی جامعه، زنان را مجبور کرد که مثل مردان رفتار کنند؛ طبیعی است که وقتی مرد دهن به فحاشی باز می‌کند زن نیز برای حفظ حقوق خود دست به کتک کاری بزند.
اقلیما صحبت توام با فریاد یا لات منشی را از انواع صحبت‌های رایج در بانوان دانست و تشریح کرد: ریشه این مسائل نه تنها در جامعه که در خانواده نیز پیدا می‌شود. به عبارت دیگر وقتی به جای این که والدین در خانواده، نقش مراقبت از کودک را ایفا کنند؛ کودک را تشویق به انجام رفتار متقابل می‌کنند، عاقبت کودک بهتر از این نخواهد شد. همچنین جمله «اگر او تو را زده تو نیز او را کتک بزن تا حق خود را بگیری» از جملات پراستفاده در خانواده‌ها است که در مدارس نیز این رفتار، نتیجه برخورد معلمان است.
وی با اشاره به حرکات مردانه در زنان تصریح کرد: از سوی دیگر مباحث خانوادگی در خانواده‌ها نیز نقش موثری دارند. جملات «فلان خانم، چون درآمد شخصی داشت، همسر خود را از خانه بیرون کرد» یا «سعی کن روی پای خود بایستی» یا «یک زن، همسر خود را کتک زد» دختر را هرچه بیشتر به سوی رفتارهای مردانه سوق می‌دهند.
زنان به لحاظ اجرایی در نقش مردانه هستند
اقلیما رفتارهای مردانه بانوان را مسئله‌ای رایج در دنیا دانست و اظهار داشت: در اروپا و آمریکا نیز زنان قدرتمندی وجود دارند که به لحاظ اجرایی و شغلی مانند یک مرد، اما از نظر احساسات یا بدنی، در صدد حفظ زنانگی خود هستند. از همین رو اگرچه گاهی در نقش مرد خانواده ظاهر می‌شوند، اما برای کودک خود نقش مادرانه خود را اجرا می‌کنند و به این ترتیب شخصیت‌ها و نقش‌های موجود در جامعه در جای مناسب خود قرار می‌گیرند.
پدر مددکاری اجتماعی ایران حفظ نقش‌های اجتماعی را یکی از مهم‌ترین وظایف شهروندی دانست و گفت: اگرچه ایفای درست نقش‌ها هنوز به طور کامل در جامعه جا نیفتاده، اما به مرور زمان رواج پیدا می‌کند؛ به این ترتیب کارمند در محیط اداری نقش کارمند، و در محیط خانه، نقش پدر، همسر یا فرزند را بازی می‌کند. همچنین متعاقبا رفتار فرد نیز نسبت به هر یک از نقش‌ها تغییر می‌کند.
اقلیما نقش پدر را به عنوان معلولی از اجتماع دانست و ادامه داد: با توجه به این که حرکات و رفتار پدر خانواده، انعکاسی از جامعه است و به عبارتی جامعه، پدر را مجبور به ایفای نقشی به جز نقش پدرانه خود کرده؛ می‌توان گفت که با یک رفتار پدر در خانواده چیزی دستخوش تغییر نمی‌شود. همچنین در مواجهه با تغییر شخصیتی و رفتاری کسی باید نگاهی به جامعه و سیستم‌های در حال فعالیت انداخت چرا که هرچیزی معلولی از علت‌ها است.
وی با بیان این که بانوان ایرانی به قیمت گم کردن نقش زنانه خود به نقش مردانه دست پیدا کردند، افزود: با توجه به تفاوت‌های زن و مرد؛ تکامل زمانی به وجود خواهد آمد که از هر یک از این نقش‌ها در جای درست خود استفاده کنیم. گریه دختر میان دعوا نشان از کمبود قدرت در نقش خود دارد در غیر این صورت اقدام به دفاع از خود می‌کند.
زنان باید به عنوان مقامات دولتی شناخته شوند
وی با اشاره به علل و معلول‌های نابرابری‌های جنسیتی گفت: در جامعه‌ای که تعادل و برابری میان همه افراد وجود داشته باشد، تفاوت‌های جنسیتی به وضوح کمتر خواهند بود. در حال حاضر، زنان در موقعیت‌های مدیریتی و سیاسی نه صرفاً به عنوان زن، بلکه باید به‌عنوان مدیر یا مقام دولتی شناخته شوند. این تغییر نگرش به ویژه در کشور ما نیازمند توجه و اقدام است.
وی افزود: زمانی که یک زن به مقام‌های بالا و مسئولیت‌های کلیدی مثل نخست‌وزیر انگلستان یا وزیر آلمانی دست پیدا می‌کند نیز به عنوان یک مدیر با توانمندی‌های ویژه شناخته می‌شود و جنسیت او در ارزیابی‌های مدیریتی اهمیتی ندارد. از همین رو باید از این الگوها یاد بگیریم و توجه کنیم که در کشور ما نیز زنان در موقعیت‌های مشابه باید به همین شکل ارزیابی شوند.
این مددکار اجتماعی با بیان این که تغییر در جامعه، فرآیندی زمان‌بر به شمار می‌آید تأکید کرد: باید به این نکته توجه کنیم که هر فرد باید بر اساس توانمندی‌های خود ارزیابی شود و به جایگاه واقعی خود در جامعه دست یابد. این تغییر نگرش باید از سطح فردی به سطح اجتماعی و قانونی تسری یابد.
نظر شما